بررسی شیوع و علل مرگ و میر در بیماران بستری در بخش گوش، گلو، بینی و جراحی سر و گردن بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۲

زمینه و هدف: آمار مربوط به مرگ ومیر را می توان در بررسی روند بیماری در سطح بیمارستان، شهر و کشور مورد استفاده قرار داد تا بتوان کیفیت عرضه مراقبت های بهداشتی را ارزیابی نمود. هدف از انجام این مطالعه، تعیین شیوع مرگ ومیر مربوط به بیماری های گوش، گلو، بینی و جراحی سر و گردن در بخش مربوطه و مشخص کردن علل شایع آن در بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) در مدت 11 سال می باشد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر، پرونده های بیمارانی که در بخش گوش، گلو، بینی و جراحی سر و گردن بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) در این مدت بستری شده و متعاقب آن فوت نموده بودند، مورد بررسی قرار گرفت و خصوصیات دموگرافیک بیماران(سن و جنس)، شکایت اولیه، نحوه بستری، طول مدت بستری، تشخیص، اقدامات درمانی انجام شده و محل فوت، با رعایت اخلاق پزشکی استخراج و ثبت شد و به صورت آمار توصیفی و کلی ارائه گردید. یافته ها: تعداد کل موارد بستری شده در بخش گوش، گلو، بینی و جراحی سروگردن در این مدت 19266�نفر بوده است و از این تعداد، 25 بیمار فوت نموده بودند که نشان�دهنده متوسط مرگ ومیر 29/1در هزار می باشد. نسبت زن به مرد 27/1به 1 بوده است. بیشترین و کمترین میزان مرگ ومیر در محدوده سنی بیشتر از 50 سال و کمتر از 30 سال قرار داشته است. بدخیمی، اولین علت مرگ (28% موارد) بود و بعد از آن، عفونت شدید یا آبسه سروگردن (24%) علت شایع مرگ بود. نتیجه گیری: مقایسه متوسط مرگ ومیر مربوط به بیماری های گوش، گلو، بینی دراین بیمارستان دانشگاهی با بیمارستان های مشابه در سایر کشورها، نشان دهنده بهتر بودن شرایط مراقبت های بهداشتی در این بخش می باشد. نئوپلاسم های بدخیم و عفونت های سروگردن به ترتیب شایع ترین علل مرگ ومیر در بیماران بستری در بخش گوش، گلو و بینی بوده است.